Ade Linda Boelhouwer: “Ik wil ‘gotong–royong’ in Nederland aanmoedigen.”

Op 8 juni 2013 vond de eerste Culturele Indonesische Ontmoetingsdag plaats in Breukelen. Dit evenement werd georganiseerd door World Harvest in samenwerking met Stichting Esa Genang.

Het evenement – gevuld met een verscheidenheid aan traditionele dans, muziek en workshops – werd geïnitieerd door Ade Linda Boelhouwer van World Harvest. Ze vertelde dat één van de grootste doelen van dit evenement was om geld op te halen voor kinderen in nood in Indonesië. Daarnaast wil ze graag sommige waarden van de Indonesische cultuur promoten en implementeren, zoals de ‘gotong-royong’ (samenwerking). Deze waarden verdwijnen snel in de Indonesische gemeenschap in Nederland.

Ade Linda spreekt openlijk over haar leven tegenover BelindoMag en wat haar heeft geïnspireerd om dit evenement te creëren.

1. Vertel ons iets over jezelf.

Ik ben geboren in een klein dorpje in Lumajang, Oost-Java, 47 jaar geleden. Mijn ouders waren beiden boeren. Sinds ik een klein kind was, werd me door mijn ouders verteld geen geld te verdienen op jonge leeftijd, maar liever te gaan studeren. Dat heeft me gemaakt tot de persoon die ik vandaag ben; altijd nieuwsgierig, altijd nieuwe dingen willen leren, altijd nieuwe dingen willen zien.

Toen ik 19 jaar oud was, ben ik gaan trouwen en uiteindelijk naar Nederland verhuisd.

2. Hoe voelde het om in een nieuw land te leven op die leeftijd?

Ik was nog maar een student, dus ik had totaal geen werkervaring. Toen ik in Nederland kwam, moest ik leren om onafhankelijk te zijn. Dus probeerde ik om werk te vinden via een uitzendbureau en tegelijkertijd Nederlands te leren via een talencursus. Dit was zeker niet gemakkelijk.

3. Wat zijn de moeilijkheden die je ondervond?
Zesentwintig jaar geleden was het nog moeilijk om Indonesisch eten te vinden, dus moest ik wennen aan het Nederlandse eten. In Nederland moest ik alles alleen doen, zonder hulp van anderen. De eerste twee jaren had ik niet eens een Indonesische vriend(in) om elkaars ervaringen uit te wisselen of om me adviezen te geven.

4. Wat mis je het meest van Indonesië?

Wat ik het meest mis is de cultuur van het samenzijn en de ‘gotong-royong’ in Indonesië. Als we ziek zijn in Indonesië, worden we omringd door familie. De mensen hier leven meer op zichzelf. Ook om deze reden wil ik de ‘gotong-royong’ herintroduceren.

5. Het evenement was georganiseerd door World Harvest. Hoe ben je bij deze stichting terechtgekomen?

Dit is eigenlijk een grappig verhaal dat ik zelf niet verwacht had. In de kerk ontmoette ik Jimmy Oentoro (mede-oprichter van World Harvest). Hij nodigde me uit voor een seminar in Moskou. Toendertijd wist ik niets over hem en over de stichting. Ondanks dat heeft God me de inspiratie gegeven om me bij hen aan te sluiten.

6. Hoe kreeg je het idee voor dit evenement?

Dankzij vele gebeden ben ik zes maanden geleden geïnspireerd geraakt om dit evenement te organiseren. Ik ontmoette ook een lid van de Stichting Esa Genang en 4-5 maanden later ontstond dit evenement.

Ik kreeg de diagnose fibromyalgia, een chronische ziekte in de lederen. Mensen met deze ziekte vinden het moeilijk om ook maar iets te doen. Wanneer we gestresst zijn of het koud hebben, voelen we meteen pijn. Ondanks dat, is het een wonder dat ik me in deze staat als vandaag bevind en dit evenement heb kunnen organiseren. Deze ziekte maakt me zelfs sterker. En door deze ziekte vind ik het belangrijk om anderen te helpen die het nodig hebben.

7. Wat hoop je te bereiken met dit evenement?

Ik wil ‘gotong-royong’ in Nederland aanmoedigen. Dankzij wederzijdse hulp en door samen te werken kunnen we vele mensen helpen.

8. Zal zo’n evenement als dit opnieuw gehouden worden in de nabije toekomst?

Het is onze intentie om het jaarlijks terug te laten keren. We worden al gesteund door de gemeente en de Indonesische ambassade. We hopen de komende jaren nog meer gesteund te worden door de mensen in onze missie, zodat we mensen in nood meer en meer kunnen helpen.