Door: Valerie Krul
De film Another Trip to the Moon (2014) vertelt het verhaal van de jonge vrouw Asa die de dochter is van een zieneres. Zij woont teruggetrokken in het bos samen met haar vriendin Laras. Deze twee vrouwen lijken in de prehistorie te leven, omdat ze traditionele Pocahontas-achtige kleding dragen en leven van vissen en jagen. Opeens overlijdt Laras door een blikseminslag en verdwijnt. Asa blijft alleen achter. Maar niet lang daarna, ontmoet ze een man met een kop en het gedrag van een hond. Blijkbaar werd hij gestuurd door haar moeder, omdat zij Asa weer thuis wil hebben. Na haar terugkeer trouwt zij met de man die nu gewoon een mens blijft. Ze gaan samenwonen en krijgen een dochtertje. Maar haar terugkeer maakt haar niet gelukkig. Ze mist haar vriendin Laras en haar leven (en haar vrijheid) in het bos.
De film is geproduceerd door de Indonesische producer Ismail Basbeth uit Yogyakarta en dit is zijn eerste lange film. Yogyakarta staat bekend om haar kunst en creativiteit, en dat komt ook bij de producer duidelijk naar voren. Hij heeft culturele elementen uit Indonesische legendes en mythes, waaronder Dayang Sumbi, maar ook dingen uit zijn dagelijkse leven en maatschappelijke vraagstukken, als inspiratie gebruikt voor deze film. De sterke rol van de vrouw samen met thema’s als vrijheid, autoriteit en het milieu worden weerspiegeld in deze film. Dat deze filmproducer geen filmstudie heeft gevolgd en dat de film ook nog eens in een rap tempo is gemaakt, is totaal niet te merken.
Echter, deze film is niet een typische Hollywood blockbuster met alles erop en eraan, en een kant-en-klaar plot. In deze film draait het namelijk om de emoties en om de kunst van het weglaten. Er wordt zo sterk de nadruk gelegd op de emoties, dat Basbeth de acteurs bijna geen woord laat spreken. Het beeld, de muziek, acteurs en hun emoties vertellen een verhaal die men zelf op zijn eigen manier kan interpreteren. Hij stimuleert de kijker om diens fantasie te gebruiken, wat in deze tijd helaas niet heel veel meer voorkomt.
Het is dan zeker ook niet gek dat deze film door het IFFR (International Film Festival Rotterdam) werd ingedeeld in het absurdistische genre. De film bevat veel onverwachte elementen. Bovendien lopen heden en verleden, evenals realiteit en fictie door elkaar in deze film. Another Trip to the Moon (Menuju Rembulan in het Indonesisch) zal niet bij iedereen in de smaak vallen, maar het is zeker een film die veel creativiteit ademt.
Foto: anothertriptothemoon.com
