Ik ben nu een inwoner van Nederland en ik ben begonnen me aan te passen aan het nieuwe leven hier. De taal, cultuur, levensstijl en natuurlijk het weer is hier heel anders. Het was eerlijk gezegd niet zo eenvoudig om me hier in het begin aan te passen.
Beeld je eens in: in Jakarta ben ik gewend aan de service van mijn dienstmeisje, chauffeur en persoonlijke assistent die altijd voor me klaar stonden, wat ik ook wilde, ik hoefde het maar te vragen en het werd meteen geregeld. Als ik opstond, had mijn dienstmeisje al alle benodigdheden voor het filmen klaargezet, ik hoefde slechts te douchen en daarna richting de opnamelocatie te gaan. Aangekomen op de set, stond het ontbijt al klaar in de make-up kamer en het script tot en met het opnameschema van de dag had mijn assistent al voor mij geregeld voordat ik aankwam. De chauffeur bracht me naar het werk en weer terug naar huis, dus ik kon rusten in de auto. Dit was de dagelijkse routine. Leefde ik als een prinses? Tuurlijk. Maar, ik werkte ook hard.
Nou, kun je het je voorstellen? Terwijl het leven hier …Jeng Jeng… (ik klaag niet hoor, maar gewoon om een beeld ter vergelijking te schetsen.)
De schoonmaakster komt slechts 2 of 3 keer per maand, wat ook al goed is. In principe alleen voor het schoonmaken van het huis en de tuin, en dat is het! De rest moeten mijn verloofde Danny en ik doen. Maar het meeste doet mijn verloofde… haha. Mijn taak is alleen koken en een beetje het huis schoonmaken. Moe? Hoofdpijn? Dat zeker. Hoe kan het ook anders als je gewend was aan het leven als een prinses met de privileges die ik dagelijks kreeg. En nu is mijn leven 180 graden gedraaid. Ik moet worstelen en vechten om de dingen te krijgen die ik nodig heb. Serieus! Geen assistenten die voor mij stand-by staan, geen familie of vrienden die er zijn voor hulp of om mijn hart te luchten. Natuurlijk ben ik gezegend met een nieuwe familie en geweldige vrienden hier die me helpen aan te passen aan het nieuwe leven, maar ik kan hen niet elk moment om hulp vragen. Iedereen is hier nu eenmaal ook druk bezig met hun eigen leven en zij hebben hier ook geen assistenten zoals in Indonesië. Dus ja, hier moeten we echt onafhankelijk zijn.
De enige op wie ik echt kan rekenen is mijn liefdevolle verloofde. Want Danny kent mijn leven zoals het was in Indonesië en hij probeert me te helpen bij elke stap die ik hier maak. Hij begrijpt dat het hier niet zo makkelijk is voor me om hier een nieuw leven te leiden. Het is een enorme verandering voor mij. Echt waar!
Maar…tot op heden heb ik al veel vooruitgang geboekt. Ik doe veel dingen zonder de hulp van assistenten! Wootwooot!! Mensen die mij nu kennen in Nederland hebben geen idee hoe ik in Indonesië leefde. En andersom, iedereen die mij kent in Indonesië, zal verrast zijn vanwege mijn verandering.
Maar God is de meest Liefhebbende. Nadat ik naar Nederland was verhuisd, kreeg ik nog steeds verschillende kansen. GEDULD. Dat is iets dat we nog steeds moeten leren. Het is niet makkelijk, maar het kan altijd ontwikkeld worden. “Look well into thyself; there is a source of strength which will spring up if thou wilt always look there.”
Het vervolg van het verhaal zal ik in mijn volgende blog vertellen. Nu is het tijd om het diner te bereiden. 🙂
PS: Je kunt mijn Instagram en Twitter volgen voor een update van mijn foto’s…Ik zie je daar!
Liefs,
Sheny Andrea
Instagram: Shenyandrea
Twitter: @shenyandrea
