Geschreven door: Wati Chaeron
Woensdag, 7 augustus 2019. Een perslunch op een hippe locatie georganiseerd door de Indonesische Ambassade. Dit ter ere van de presentatie van het boek ‘Romualdo Locatelli, Eternal Green under an Eternal Sun’ geschreven door biograaf Gianni Orsini en uitgegeven in maart 2019 . De hippe locatie die de smaakpapillen doet prikkelen is het Indonesische specialiteitenrestaurant Ron Gastrobar Amsterdam Downtown. Dit restaurantconcept is een samensmelting van een café en een restaurant waar traditioneel Indonesisch eten in een modern jasje wordt gestoken.
De Indonesische Ambassadeur I Gusti Agung Wesaka Puja heeft als kunstliefhebber de passie om in het bijzonder Indonesisch kunst te promoten. Hij maakte gebruik van de aanwezigheid van verschillende Nederlandse media om uit te spreken dat Indonesische kunst leeft en volop in beweging is. Locatelli’s werk speelt hierin een grote rol. Volgens de ambassadeur heeft Locatelli namelijk drie unieke eigenschappen die zowel in zijn privéleven als werk voorkomen: mysterie, dubbelzinnigheid en fantasie.
In een tijd waarin heel veel wordt gepubliceerd over de dekolonisatie, is het misschien apart om over Indonesisch kunst te publiceren. Tijdens dekolonisatie was deze kunst juist niet gewild, men wilde in Nederland niet aan het verliezen van de kolonie worden herinnerd. Toen in de 80-er jaren van de vorige eeuw de economie in SEA opleefde, raakten Indonesische verzamelaars geïnteresseerd in kunst, waardoor Indonesische schilderijen nu ‘hot’ zijn. De afgelopen jaren waren de hoogste veiling-opbrengsten in Nederland van Indonesische schilderijen, onder andere van Lee Man Fong en Le Mayeur. Veilinghuizen zoals het Venduehuis in Den Haag en het Zeeuws Veilinghuis in Amsterdam/Middelburg veilen met grote regelmaat Indonesische kunst, waaronder ook schilderijen van Locatelli.
Locatelli is in het jaar 1905 geboren in Bergamo, Noord-Italië. Een stad die bekendstaat om de meesterschilders die er vandaan komen. Locatelli’s familie is een bekende schildersfamilie. Van jongs af aan hielp hij zijn vader Luigi Locatelli met fresco schilderwerken in verschillende kerken in Italië.
Orsini, de van oorsprong Italiaan wiens overgrootvader in Nederlands-Indië woonde en kunstenaar was, legde uit dat de carrière van Locatelli in zijn twintigste jaar er rooskleurig uit zag. Dit kwam mede door zijn nominatie voor de prestigieuze Prince Umberto Grand Prize. Door deze erkenning werd hij bekend met de religieuze instelling, de politieke sfeer en het Italiaanse koninkrijk. Zelfs voordat hij naar Nederlands-Indië vertrok kreeg hij het aanbod om een portret te maken van aanstaande paus Pius XII.
Tijdens een tentoonstelling in Rome, werd Locatelli gevraagd door Nederlanders om in Nederlands-Indië te schilderen. In 1939 kwam dit daadwerkelijk tot stand. Hij en zijn vrouw werden verliefd op het landschap en de vriendelijke bewoners. Hij verbleef een tijd op Java maar was op zoek naar meer vrijheid en besloot naar Bali te verhuizen. Zijn schilderwerk werd dynamischer en kleurrijker.
Tijdens de perslunch werd een schilderwerk van Locatelli tentoongesteld. Deze had als titel ‘Javaans meisje’, eigendom van een Nederlandse familie. Aan dit schilderwerk is te zien dat Locatelli’s schildertechniek Indonesische schilders heeft beïnvloed en geïnspireerd.
Schilderwerken van Locatelli van Indonesië hebben weinig bekendheid in Europa. In het buitenland is dat wel anders. Zo werd er dit jaar in Hong Kong een Balinees schilderwerk ter waarde van € 600.000,- geveild. Met de biografie van Locatelli, probeert Orsini de aandacht en de waarde van Locatelli’s werk in kaart te brengen.
In 1940 verhuisde Locatelli naar Manila, op de Filipijnen waar hij uiteindelijk de eindfase van zijn leven tegemoet kwam. Hij raakte op een mysterieuze manier spoorloos in de wilde natuur. Orsini suggereert in zijn boek dat dat hij wellicht gedetineerd werd als verdachte van spionage door de Japanners of Amerikanen.
Na de presentatie van Orsini over het intrigerende verhaal van Locatelli, werd een overheerlijke Indonesische lunch door Ron Gastrobar Amsterdam Downtown geserveerd. Dit redelijk nieuwe concept werd goed ontvangen door de aanwezige liefhebbers van de Indonesische cuisine. De lunch bestond uit drie delen: als voorgerecht werden er tacos geserveerd waarvan de taco van pangsitvellen gemaakt waren gevuld met tonijntartaar, een deeg hoorntje met vleestartaar, balletjes van kip en als laatste kip sate om een sereh stengel.
Cone tartaar 
Rijsttafel 
Dessert 
Chef Agus Hermawan
Voor het hoofdgerecht werd de bekende rijsttafel geserveerd met kleine porties sayur lodeh, rendang, sambal goreng telur, nasi goreng, sate kambing en sate ayam. Uitteraard vergezeld met overheerlijke pittige sambal terasi en pisang goreng met gula jawa saus. Als toetje werden we getrakteerd op chocolade mousse in een vorm van een pinda met chocoladekoek bodem en daarnaast een verfrissende passievrucht ijs.
De ontmoeting tussen Locatelli’s verhaal en traditionele Indonesische gerechten in een modern jasje was een buitengewone traktatie en een fascinerende ervaring. Er zijn nog meer talloze voorbeelden van Indonesische kunst die aandacht en waardering verdienen en geëxploreerd moeten worden. Door dit soort bijeenkomsten hopen we dat de Indonesische kunst verder bestudeerd en gewaardeerd worden.
Een samenwerking tussen particuliere initiatieven en regeringspartijen is essentieel om dit te kunnen bewerkstelligen.
